شهیدان غریب یا غریبان شهید؟!
به بهانه سالگرد شهادت مظلومانه شهیدی که همچنان بنیاد شهیدشناسی، او را در فهرست شهدا تشخیص نداده است
شاید که او بجای نوش جان فرمودن تیر و ترکش و گاز شیمیایی در جبهه، بر اثر خوردن بیت المال جان داده باشد!
و یا مثل فلان آقازاده، گلوله در مغز خود خالی کرده باشد! تا شهید محسوب گردد و در VIP بهشت تهران جای گیرد!
شاید اگر ثابت شهابی نشاط، چند سالی دیرتر یعنی آبان ۱۳۹۸ بجای شیمیایی شدن، کف خیابان جان می داد، امروز به راحتی شهید قلمداد می شد و مسئولین مملکتی برای دیدار با خانواده اش صف می کشیدند!
سالهایی نه چندان دور، کشور دچار جنگی ناخواسته شد و نوجوانان غیرتمند، نه به حرص پست و مقام و درجه و رتبه و حق و حقوق، که فقط برای دفاع از اسلام و انقلاب و کشور، باوجودی که مرد جنگی نبودند سر از پا نشناختند و شتافتند.
درحالی که برخی حضرات مسئول که شعارهای داغ می دادند، آقازاده های خود را یا برای تحصیل و رئیس شدن امروز به خارج فرستادند یا برخی اگر مجبور شدند بجه نانازشون را به سربازی اجباری زمان جنگ بفرستند، در کنار خود به عنوان مسئول دفتر و محافظ خدمت کنند.
آن روز دو نوجوان و تعدلدی دیگر از دوستانشان که در شیرخوادگاه بزرگ شده بودند، غیرتشان از برخی مسئولین بی رگ بسیار بیشتر و بالاتر بود و باوجودی که از نعمت داشتن پدر و مادر و خانواده محروم بودند، به جبهه نبرد با متجاوزان شتافتند.
بسیاری از آنان در مرزهای ایران اسلامی، بدور از خانه نداشته خود، غریبانه شهید شدند و تعدادی مثل ثابت و ثاقب شهابی نشاط مجروح و مصدوم شیمیایی و ترکش شدند و امروز غریب شهر شدند و محتاج نیم نگاه همان مسئولین، تا جانبلزی و شهادتشان و اذن ورود به بهشت نه، که همین بهشت زهرا (س) کنار دست تهران را تایید کنند!
یاد دوقلوهای افسانه ای، شیران جبهه و غریبان شهر
ثاقب و ثابت شهابی نشاط بخیر
و قطعا یوم القیامه که دیر نیست، ماییم که محتاج نیم نگاه آنان هستیم تا از عذاب سوزان جهنمی که در همین دنیا، با بی غیرتی خود آفریده ایمش، خلاصی یابیم!